پیلینگ یا لایه برداری صورت، روشی موثر برای جوانسازی و بهبود بافت پوست است. این فرآیند با حذف سلول‌های مرده سطح پوست، به سلول‌های جدید فرصت می‌دهد تا رشد کرده و پوستی شفاف‌تر و یکدست‌تر ایجاد کنند. محصولات پیلینگ که به صورت شیمیایی یا فیزیکی عمل می‌کنند، با برداشتن لایه‌های مرده، به تجدید سلول‌های پوست کمک کرده و مشکلات پوستی مانند لک، جوش و چین و چروک را کاهش می‌دهند. در ادامه این مقاله بیشتر با پیلینگ یا لایه برداری صورت آشنا خواهیم شد.
لایه برداری یا پیلینگ پوست
پیلینگ یا لایه برداری پوست، فرآیندی است که با هدف تسریع در روند طبیعی بازسازی پوست صورت انجام میشود. در این روش، با استفاده از محلول های شیمیایی یا ابزارهای فیزیکی، لایه های سطحی و مرده پوست برداشته شده و سلول های جوان و سالم پوست تحریک به رشد می‌شوند. پیلینگ علاوه بر بهبود بافت و رنگ پوست، در درمان آکنه، کاهش لک و روشن سازی پوست نیز موثر است. این روش درمانی با توجه به نوع پوست و مشکلات پوستی هر فرد، توسط متخصص پوست انتخاب و انجام میشود.
مزایای پیلینگ صورت و لایه‌برداری پوست
همانطور که پیش‌تر گفتیم پیلینگ صورت، روشی موثر در زیبایی پوست است که سلول‌های مرده سطح پوست را حذف کرده و به بازسازی و جوانسازی آن کمک میکند. این فرآیند اغلب روی صورت، گردن و دست‌ها انجام میشود و می‌تواند به بهبود و کاهش موارد زیر کمک کند:
- خطوط ریز، چین و چروک، لکه‌های پوستی و آسیب‌های ناشی از نور خورشید را کاهش داده و باعث جوانسازی پوست صورت میشود.
- به کاهش التهاب و عفونت ناشی از آکنه کمک کرده و ظاهر جای زخم‌ها را بهبود می‌بخشد.
- لکه‌های تیره، کک‌ومک و رنگدانه‌های اضافی را کاهش داده و به پوستی روشن و یکدست دست می‌یابد.
- به کاهش لکه‌های تیره ناشی از بارداری یا مصرف قرص‌های ضد بارداری کمک میکند.
- با تحریک تولید کلاژن و الاستین، بافت پوست را تقویت کرده و خاصیت ارتجاعی آن را افزایش می‌دهد.
- لایه برداری شیمیایی، پوست را برای جذب بهتر سایر محصولات مراقبتی و درمان‌های زیبایی آماده میکند.
انواع لایه‌برداری پوست
پیلینگ صورت با هدف تحریک بازسازی سلولی و حذف سلول‌های مرده، به روش‌های مختلفی قابل اجراست. در ادامه به بررسی انواع لایه برداری پوست می‌پردازیم:
لایه برداری فیزیکی (لیزر)
لیزر، ابزاری قدرتمند در حوزه پزشکی و زیبایی است که با ایجاد حرارت کنترل شده، لایه‌های سطحی پوست را از بین می‌برد. این روش در کاهش چین و چروک‌های ریز، بهبود بافت پوست و تحریک کلاژن‌سازی موثر است. با این حال، برای درمان چین و چروک‌های عمیق‌تر، ممکن است روش‌های دیگری نیز مورد نیاز باشد.
لایه برداری شیمیایی
در لایه برداری شیمیایی، از ترکیبات شیمیایی با غلظت‌های مختلف برای تخریب سلول‌های مرده پوست استفاده میشود. این روش در درمان طیف وسیعی از مشکلات پوستی از جمله آکنه، لک، اسکار و آسیب‌های ناشی از نور خورشید کاربرد دارد. انتخاب نوع و غلظت اسید مورد استفاده، به عمق لایه برداری مورد نظر و نوع پوست بستگی دارد.
پیلینگ مکانیکی
این روش با استفاده از کریستال‌های بسیار ریز یا نوک الماسه، به صورت مکانیکی لایه‌های سطحی پوست را بر می‌دارد. میکرودرم ابریژن برای بهبود بافت پوست، کاهش ظاهر منافذ باز، کاهش خطوط ریز و درمان آکنه و اسکارهای صورت مؤثر است.
انتخاب نوع لایه برداری به عوامل مختلفی از جمله نوع پوست، مشکلات پوستی، اهداف درمانی و توصیه‌های پزشک بستگی دارد. پزشک متخصص با توجه به شرایط فردی شما، بهترین نوع پیلینگ را توصیه خواهد کرد.
انواع پیلینگ بر اساس عمق لایه‌برداری
- پیلینگ سطحی: این نوع پیلینگ، ملایم‌ترین نوع است و تنها لایه خارجی پوست (اپیدرم) را برمی‌دارد. برای درمان مشکلات جزئی مانند لک‌های سطحی، خشکی پوست و چین و چروک‌های ریز بسیار مناسب است. دوره نقاهت کوتاه و عوارض جانبی آن نیز بسیار کم است.
- پیلینگ متوسط: این نوع پیلینگ به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ کرده و برای درمان مشکلات جدی‌تر مانند اسکارهای آکنه، چین و چروک‌های متوسط، و لکه‌های عمیق‌تر مناسب است. دوره نقاهت طولانی‌تر بوده و نتایج قابل توجهی را به همراه دارد.
- پیلینگ عمیق: این نوع پیلینگ به لایه میانی پوست (درم) نفوذ کرده و برای درمان مشکلات شدید مانند چین و چروک‌های عمیق، اسکارهای شدید، و ضایعات پیش سرطانی استفاده میشود. دوره نقاهت طولانی بوده و نتایج آن بسیار چشمگیر است.
پیلینگ صورت چگونه انجام میشود ؟
- قبل از شروع پیلینگ صورت، پوست به طور کامل تمیز میشود تا مواد آرایشی و آلودگی‌ها از روی آن پاک شود.
- متخصص پوست، محلول شیمیایی مناسب (مانند اسید گلیکولیک، سالیسیلیک یا تری‌کلرواستیک) را با توجه به نوع پوست و عمق مورد نظر لایه برداری، بر روی پوست اعمال میکند.
- محلول شیمیایی، پیوندهای بین سلول‌های مرده پوست را شکسته و باعث لایه برداری میشود. این فرآیند به پوست اجازه می‌دهد سلول‌های جدید و سالم‌تری تولید کند.
- در طول فرایند، ممکن است احساس سوزش خفیفی احساس شود که با قرار دادن کمپرس سرد تسکین می‌یابد. پس از پیلینگ، پوست ممکن است قرمز و پوسته‌پوسته شود که به تدریج بهبود می‌یابد.
- پس از انجام پیلینگ، متخصص پوست، دستورالعمل‌های مراقبتی خاصی را برای شما ارائه خواهد داد که شامل استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده، ضدآفتاب و پرهیز از قرار گرفتن در معرض نور خورشید است.
عوارض لایه‌برداری پوست
واکنش‌های پوستی اولیه: قرمزی و تورم سطحی پس از لایه برداری، واکنش‌های طبیعی پوست هستند. شدت و مدت این واکنش‌ها به عمق لایه برداری و نوع پوست بستگی دارد.
تغییر رنگدانه: یکی از عوارض شایع لایه برداری، تغییر رنگدانه پوست است. این تغییر می‌تواند به صورت تیره شدن (هیپرپیگمانتاسیون) یا روشن شدن (هیپوپیگمانتاسیون) پوست بروز کند. افراد با پوست تیره و کسانی که سابقه خانوادگی مشکلات رنگدانه دارند، بیشتر در معرض این عارضه هستند.
اسکار: در موارد نادر، لایه برداری شیمیایی ممکن است منجر به ایجاد اسکار شود. این عارضه بیشتر در نواحی خاص صورت و در افرادی با سابقه تشکیل اسکار رخ می‌دهد.
عفونت: احتمال عفونت باکتریایی، قارچی یا ویروسی پس از لایه برداری وجود دارد. فعال شدن ویروس هرپس یکی از شایع‌ترین عفونت‌های پس از لایه برداری است.
آسیب به قلب، کلیه یا کبد: در لایه برداری‌های عمیق با استفاده از اسید فنل، احتمال آسیب به قلب، کلیه و کبد وجود دارد. به همین دلیل، این نوع لایه برداری با احتیاط و در فواصل زمانی مشخص انجام میشود.
برای کاهش خطرات و عوارض ناشی از لایه‌برداری، انتخاب پزشک متخصص و با تجربه بسیار مهم است. دکتر سیده زهرا قدسی با سال ها تجربه در زمینه پوست و مو، با انتخاب نوع مناسب لایه برداری و تنظیم شدت آن، به شما کمک می‌کنند تا به بهترین نتایج ممکن دست یابید.
مراقبت‌های قبل و بعد پیلینگ صورت
پیلینگ صورت یک روش موثر برای بهبود بافت و ظاهر پوست است، اما برای دستیابی به بهترین نتیجه و جلوگیری از عوارض جانبی، رعایت مراقبت‌های قبل و بعد از آن بسیار مهم است.
مراقبت‌های پیش از پیلینگ صورت
حداقل دو هفته قبل از پیلینگ، از قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید و برنزه شدن خودداری کنید. این کار به کاهش خطر تحریک و آسیب بیشتر به پوست کمک میکند.
از محصولات موضعی مانند هیدروکینون طبق دستور پزشک استفاده کنید تا پوست شما برای پیلینگ آماده شود. همچنین، مصرف محصولات حاوی رتینوئید (مانند ترتینوئین) را یک تا دو هفته قبل از درمان متوقف کنید، مگر اینکه پزشک توصیه دیگری داشته باشد.
اگر پزشک برای شما آنتی‌بیوتیک یا داروی ضد ویروسی خوراکی تجویز کرده است، مصرف آن‌ها را حداقل 24 ساعت قبل از پیلینگ آغاز کنید تا از بروز عفونت‌های احتمالی جلوگیری شود.
اطمینان حاصل کنید که نواحی تحت درمان فاقد زخم باز، ضایعه یا عفونت پوستی هستند.
مراقبت‌های پس از پیلینگ صورت
پس از پیلینگ، از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید و همیشه از کرم ضدآفتاب با SPF بالا استفاده کنید.
برای جلوگیری از عفونت، از لمس پوست با دست‌های آلوده و خوابیدن روی بالش‌های کثیف خودداری کنید. پوست خود را با محصولاتی که پزشک توصیه کرده است، تمیز کنید.
پس از پیلینگ، احتمالاً پوست شما متورم و پوسته‌پوسته خواهد شد. استفاده از نرم‌کننده‌ها، پمادهای محافظتی مانند ژل پترولیوم و کمپرس‌های خنک می‌تواند علائم را کاهش دهد. اگر درد دارید، مسکن‌های غیرنسخه‌ای مانند ایبوپروفن با مشورت پزشک مصرف کنید.
پوست جدید ممکن است به مدت چند هفته نازک، صورتی و بدون چین و چروک به نظر برسد، اما ممکن است تا چهار هفته طول بکشد تا قرمزی آن کاملاً از بین برود. همچنین، ممکن است پوست شما پس از پیلینگ شفاف‌تر به نظر برسد، اما این حالت با ترمیم کامل پوست به حالت طبیعی بازمی‌گردد.
از مالیدن و خاراندن پوست و کندن پوسته‌هایی که پس از پیلینگ ظاهر می‌شوند خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند منجر به عفونت شود. همچنین، استفاده از لوازم آرایشی در طول درمان مجاز نیست.